Thailand

Even een goede update!

Zoals die paar trouwe lezers misschien is opgemerkt, loop ik nogal achter met mijn blog. De afgelopen weken is het tempo van het reizen omhoog gegaan en sliep ik regelmatig niet langer dan 2 nachten in dezelfde plaats. Hierdoor gebeurt er veel, krijg ik veel nieuwe indrukken en heb ik minder tijd om m’n blog bij te houden. Daarnaast wordt het ook een beetje “een moetje” en heb ik niet altijd zin of goed genoeg internet om dingen te kunnen uploaden. Desondanks zal ik de blog later wel even gedetailleerd als voorheen afmaken, omdat het ook voor mijzelf de enige verslaglegging is die ik maak, en ik achteraf alles wel terug wil kunnen lezen.

Sinds eind mei ben ik begonnen aan Thailand. Voordat ik ging reizen had nog ideeën over Cambodja, Vietnam en Laos, maar ik heb toch besloten de landen die ik zie, goed te zien en andere landen te bewaren voor eventueel een nieuwe reis, of vakanties van enkele weken. Veel mensen doen alleen het Zuiden van Thailand, maar omdat ik veel goede verhalen heb gehoord over het Noorden heb ik ervoor gekozen de tijd te nemen om heel Thailand te bezoeken. Tussendoor zou ik dan nog een “visarun” moeten doen (een toeristenvisum is maar 30 dagen geldig, maar ik zou er 5 weken zijn, dus zou tussendoor even het land uit en weer in moeten) maar hier zou ik dan ook rustig de tijd voor hebben.
Tijdens mijn stageperiode in Surabaya heeft een vriendin uit Groningen bedacht langs te komen en we hebben besloten om samen in twee weken het Noorden van Thailand te zien. Dit omdat het Zuiden toeristisch is en dus makkelijker te bereizen voor mij alleen, en het Noorden dus erg mooi schijnt te zijn.
Inmiddels zit zij naast me in de bus, terwijl we in 7 uur naar onze eerste stop rijden, Sukhothai. Hier schijnen mooie ruïnes te zijn die volgens de lonely planet een mini Ankor Wat (grote bekende ruïnes in Cambodja) worden genoemd. Hierna reizen we door naar Chang Mai en Pai, om weer terug te gaan naar Bangkok en de 30ste vanuit daar samen met hetzelfde vliegtuig naar Amsterdam te vliegen. We hebben twee mooie weken voor de boeg, want veel dingen die ik nog niet heb gedaan en heb bewaard gaan we samen doen. Zoals een echte Thaise kookcursus, veel massages nemen, olifanten rijden en wassen (ja, dit heb ik wel eerder gedaan, maar de parken zijn beter en diervriendelijker, dus hopelijk doet het minder aan als een toeristenact), jungletrekkingen en veel relaxen. Wat ik heb gehoord van andere backpackers is dat de sfeer ook heel erg leuk en relaxt is in het Noorden en daarnaast is het goedkoper dan het Zuiden. Een mooie afsluiting van mijn 4 maand weg zijn dus!

Zoals ik zei waren de afgelopen weken best hectisch. Ik heb helaas niet het geluk gehad weer een reismaatje voor een langere tijd te vinden en heb dus veel wisselend gezelschap gehad. Dit was niet altijd even makkelijk, want het was fijn toen met Sabrina iemand te hebben die wat meer wist over mij en waar ik ook wat serieuzere gesprekken mee kon hebben. Daarnaast waren de personen waarmee ik reisde ook niet altijd even leuk.
Na Sumatra ben ik eerst 2 nachten alleen in Bangkok geweest. Ik had expres een hotelkamer voor mij alleen geboekt omdat ik voor de studie wat dingen moest regelen, en het na 4 weken met andere mensen reizen ook wel even lekker vond. Ik moest namelijk aan mijn onderzoeksvoorstel werken dat ik binnenkort moet indienen, anders kan ik niet per augustus weer beginnen met de studie. Het hotel was heerlijk, de kamer was fijn, had een groot bed, airco en een tv met FOX, die Engelstalige films uitzendt. Merendeel van de tijd zat ik op mijn kamer te studeren of lekker een film te kijken, gewoon even zoals thuis en ook omdat ik later terug zou komen naar Bangkok om de tempels etc. te bekijken met Rianne.
Hierna ben ik naar Phuket gevlogen waar ik 1 nacht heb geslapen. De dag erna ben ik doorgereisd naar Ko Phi Phi, één van de eilanden ten Westen van het vasteland van Thailand. Één van de leukste avonden tot nu toe was toch wel toen ik de tweede of derde avond daar twee Nederlandse jongens vanuit Surabaya tegenkwam. We wisten van elkaar dat we er waren en kwamen elkaar tegen tijdens het stappen. Omdat ik twee maand met hun ben opgetrokken en ik toch mezelf beter kan uiten in de Nederlandse taal dan Engels, voelde het wat meer vertrouwd, was het contact makkelijker dan met al die andere mensen waarmee ik reisde en hadden we het heel erg gezellig samen. De eerste dag op Koh Phi Phi heb ik doorgebracht met twee jongens die ik ontmoet had in de bus naar de haven, en via hun heb ik een Amerikaans meisje leren kennen uit hun hostel vanuit Phuket. Met dit meisje ben ik verder gaan reizen naar Ko Lanta, een ander eiland waar we twee nachten bleven in een erg gezellig hostel met drie andere meiden waarmee we naar het strand en uit eten gingen, en Krabi waar we ook twee nachten zijn gebleven. Helaas zat ze niet lekker in haar vel, wist ze niet wat en waarheen ze wilde waardoor we na Krabi niet echt samen plannen maakten. Ze had anderhalf maand om te reizen, maar vond Thailand tegenvallen, wilde naar Cambodja, Dubai of Europa, vond het backpacken maar helemaal niks en wilde eigenlijk ook naar huis. Uiteindelijk was ze na een week alleen doorreizen ook echt naar huis gegaan.

Omdat Krabi een vliegveld heeft, ik de 12de aan de Oostkust wilde zijn wegens de full moon party, daar nog een duikcursus wilde doen, de 14de weer naar Bangkok wilde en de tickets goedkoper waren vanaf Krabi dan vanaf een eiland aan de Oostkust, heb ik toen besloten mijn visarun te doen. Ik ben vervolgens 2 nachten naar Singapore geweest wat een hele fijne afwisseling was met Thailand. Schoon, ontzettend mooi met bijzondere gebouwen, goed georganiseerd en iedereen sprak Engels. Het was een prima plek om alleen rond te struinen en een plan te maken voor daarna.

Na twee nachten ben ik weer terug gevlogen naar Krabi, kreeg ik een nieuw Thais visum, en ben ik meteen doorgereisd naar Ko Tao, een eiland aan de westkust waar ik mijn duikcertificaat wilde gaan halen. Het eiland staat bekend om het duiken, de vele duikscholen en het was ook de goedkoopste plek (samen met Honduras) ter wereld om dit certificaat te halen. De “open water course” duurde 4 dagen en in de taxi naar mijn hostel ontmoette ik een meisje die de cursus bij dezelfde duikschool ging doen. Uiteindelijk werden we “buddies” (duiken doe je in tweetallen waarbij je elkaar en elkaars apparatuur controleert etc.) en ging ik regelmatig eten met haar en haar vriendinnen waarmee ze reisde. Ze was wel ok, maar we waren wel verschillend in veel dingen en haar vriendinnen vond ik ook soms wat nors. Maargoed, liever met hen eten dan helemaal alleen, en het was ook maar voor een paar avonden. Omdat de cursus heel erg goed was bevallen heb ik de vervolgcursus ook samen met haar gedaan. Toen ik na 6 nachten Ko Tao verliet baalde ik er echt van daar weg te gaan. Elke dag doken we met hetzelfde groepje mensen en dezelfde instructeur, waar je toch een band mee krijgt en het was gewoon heel fijn elke dag een dagbesteding te hebben. We hadden een strak schema en meestal moesten we rond half 6 al opstaan, maar aan het einde van de dag voelde het wel alsof je echt wat gedaan had. Ik realiseerde dat ik deze structuur erg had gemist en ook het idee dat “iemand een beetje op je paste” en verantwoordelijk voor me was, was erg fijn. Aan het begin van de cursus vond ik het idee van enkele meters water boven mijn hoofd verschrikkelijk en dit heb ik ook uitgesproken naar mijn instructrice en haar assistent toe. Beiden reageerden ze zo lief en begrijpend, en uiteindelijk ben ik over die angst heen gekomen en heb ik heel erg genoten van het duiken. Tijdens de vervolgcursus hebben we op 30 meter gedoken, bij een schipwrak gedoken en ’s nachts met zaklantaarns gedoken. Deze laatste duik was supergaaf omdat we een schildpad tegenkwamen die naar boven kwam voor lucht en rustig, langs ons heen weer naar beneden zwom. We konden hem dus mooi van alle kanten bewonderen.

Voordat ik naar Ko Tao ging en de eerste dagen op Ko Tao had ik erge last van heimwee, dus de duikcursus kwam precies op het goede moment en was een goede afleiding. Ik miste niet alleen mensen en dingen van thuis als mijn eigen spullen, m’n eigen eten en m’n eigen bed maar was ook gewoon moe van het constant nadenken over waar te gaan, dingen te regelen als accommodatie, vluchten en transport en het constant maar in- en uitpakken om vervolgens ergens maar twee nachten te blijven. Ik had te veel eilanden gezien, te veel hetzelfde gedaan en was toe aan iets anders. De heimwee bleef ook niet één dag omdat ik een saaie dag met alleen maar reizen had, maar was er enkele dagen. Ik merkte dat ik minder kon genieten van dingen als op het strand liggen, ik had helemaal geen zin in de full moon party en was het gewoon zat. Gelukkig had ik dus wel concrete plannen om te duiken en ben ik over de heimwee heen gekomen. Ik weet alleen niet of ik mijn reis wel had afgemaakt als Rianne niet naar Thailand was gekomen. Het was toen ook een stok achter de deur en het dwong mij te blijven reizen (ik kon moeilijk naar Nederland terug gaan als een vriendin al tickets geboekt had om naar Thailand te komen) maar het idee dat ik niet de keuze had om naar Nederland te gaan vond ik ook eng. Misschien was ik eerder naar het Noorden gegaan, enfin, ik ben blij dat Rianne er nu is en dat we samen de laatste twee weken van mijn reis gaan doen.

Na Ko Tao ben ik met dubbele gevoelens naar Ko Phangan gegaan, weer een ander eiland, waar ik de full moon party heb mee gemaakt. Dit houdt in, letterlijk een groot feest tijdens volle maan waarbij iedereen op het strand is, felgekleurde kleding draagt en zichzelf onder smeert met fluorescerende verf. Ik ben twee nachten op Ko Phangan gebleven en het hostel was perfect. We kregen gratis eten voor de full moon party, ze hadden een gezellige bar op het dak en samen met de meiden uit mijn kamer zijn we vervolgens naar het feest gegaan. Ik had wel leuke meiden op mijn kamer, maar niemand die alleen reisde en uiteindelijk raakte ik ook iedereen kwijt. Een beetje jammer wel, want het had wel leuker kunnen zijn als de klik beter was met hun en het hun ook wat kon schelen waar ik was. Maar ik wilde het een keer mee maken en dat heb ik gedaan.
De dag erna ben ik weer terug gereisd naar Ko Tao voor 1 nacht en ben ik de 14de met de boot en bus naar Bangkok gereisd, een reis van ongeveer 12 uur. Weer heb ik ervoor gekozen een kamer voor mezelf te boeken bij hetzelfde hotel, omdat na drie nachten Rianne zou komen en ik echt erg kan genieten van mijn eigen kamer en doen wat ik wil, zonder dat mensen uit mijn slaapzaal mee willen, me kunnen zien slapen, of mijn slaap kunnen verstoren door ‘s nachts dronken thuis te komen o.i.d. Ik heb vervolgens 3 nachten alleen in Bangkok geslapen, ben nog naar een “floating market” (een markt op bootjes) geweest (waarbij ik in de bus een leuk Koreaans meisje leerde kennen en daarmee over de markt ben gelopen), heb een galajurk laten aanmeten want één van de dingen die ik graag wilde doen deze reis was een galajurk op maat laten maken, en ben nog op en neer naar het vliegveld gegaan om bagage op te halen die ik moest achterlaten….
Na het bijna missen van mijn vlucht van Sumatra naar Bangkok, kreeg ik namelijk weer gedoe bij de volgende vlucht, die van Bangkok naar Phuket. Ik had uit een vulkaan op Indonesië twee brokken zwavel mee genomen als souvenir. Diverse vluchten heb ik geen problemen gehad met deze vervoeren in mijn backpack, maar op Bangkok ontdekte ze de zwavel en gingen ze moeilijk doen. Het zou gevaarlijk en explosief zijn. Na heel veel gedoe, geklaag en praten met 6 verschillende mensen, want elke keer moest er iemand bij komen die net wat beter Engels kon en meer autoriteit had (het is echt belachelijk hoe slecht het Engels is!) heb ik het zwavel afgegeven en laten bewaren bij de officiële bagage-opslag van het vliegveld. Ik zou toch weer terug komen naar Bangkok. Toen ik eenmaal terug was ben ik met de taxi heen en weer gegaan naar het vliegveld om de zwavel op te halen, maar na 20 minuten wachten en zoeken, en weer meerdere mensen te spreken, bleek dat ze het hadden laten vallen, de zwavel gebroken was en ze het hadden weg gegooid. Ik was woest en erg verdrietig. Dit was een souvenir dat niet te vervangen was, dat anders was dan de standaard beeldjes en prullaria en dat ik heel graag als cadeautje aan mijn vader had willen geven, die gek is op stenen en mineralen. Na het afdwingen van 30 euro smartgeld en geld voor de taxi, en het duidelijk maken dat het echt niet kan dat de officiële bagage-opslag van een vliegveld dingen breekt, ben ik teleurgesteld weer naar huis gegaan… om me vervolgens op te vrolijken met het aanmeten van de galajurk!

Nog steeds kan ik er soms niet helemaal bij hoe sommige dingen hier in Azië eraan toe gaan. Dat transport te laat komt, dat dingen minder veilig zijn, mensen door rood rijden, mensen zonder helm scooter rijden en taxi’s je proberen op te lichten snap ik (heel bijzonder, in Bangkok willen alle taxi’s je naar een plek brengen (meestal een winkel of bar) waar de chauffeur dan een stempel of punten krijgt waardoor hij voor gratis drank spaart, dus in ene uit het niks willen ze je ergens anders heen brengen dan dat je hebt gevraagd), maar dat dit gebeurde op het vliegveld, en mensen van belangrijke organisaties geen Engels kunnen, kan ik soms maar moeilijk bij. Ik ken voorbeelden van mensen die naar de politie moesten in toeristische gebieden, vanwege het aangifte doen wegens een gestolen telefoon, waar de politiemannen je vervolgens uitlachen, geen Engels kunnen en je 4 keer het dubbele laten betalen voor een verklaring voor de verzekering dan een lokale bewoner. Sommige dingen hebben ook hun charme, kan ik om lachen, en als de 1000ste taxichauffeur vraagt waar ik vandaan kom zeg ik “from the moon!”, maar soms is het ook vermoeiend en helemaal zo op het einde.
Ik ben er wel aan toe om thuis te zijn, eigen gemaakte zuurkool en kippensoep van mijn moeder te eten en dom tv te kijken op de bank met m’n vriend, maar ga zeker nog heel erg genieten van deze laatste twee weken die me een stuk makkelijker zullen afgaan dan voorheen. Ben met een gezellige vriendin, die me langer kent dan vandaag en we gaan nog hele gave dingen doen! Deze 4 maand dus even goed afsluiten met een maatje waarmee ik samen voetbal kan kijken en wijntjes kan drinken.