Lombok
Blijf op de hoogte en volg Esther
31 Mei 2014 | Indonesië, Lombok
9 Mei hebben Sabrina en ik Bali achter ons gelaten om naar Lombok te reizen, het eiland ten Oosten van Bali. We wisten beiden niet echt wat er van moesten verwachten. We hadden wel verhalen gehoord dat het er erg mooi en rustig was, maar rustig en niet toeristisch is niet altijd beter. Het regelen van vervoer en verblijf wil dan nog wel eens lastiger zijn.
We gingen ’s ochtends met de “slow boat” naar de haven in het Zuiden van Lombok. De “slow boat” houdt niet alleen in een langzamere boot, maar ook de grote openbare boot waar alle locals mee gingen. Hoewel we bijna de boot miste omdat niemand ons erop attendeerde dat hij al klaar lag, kwamen we uiteindelijk op een grote ferry terecht, met allemaal vrachtwagens en truckers. Het was best een beetje spannend want wij waren de enige blanken op het hele schip, tussen de Indonesische truckers. Het alternatief, de “fast boat” is een kleine boot die de meeste toeristen altijd nemen omdat deze dus veel sneller is, maar omdat deze niet naar de haven in het Zuiden ging moesten we wel de slow boat nemen. Uiteindelijk hebben we ons maar voor de tv geplant en 4 uur lang Pirates of the Carribean gekeken.
Eenmaal aangekomen in de haven zagen we geen bussen, geen taxi’s, eigenlijk niks. Alleen privévervoer bleek mogelijk en voor veel ste veel geld hebben we een eigen auto gehuurd die ons naar Kuta bracht (Lombok heeft ook een plaatsje genaamd Kuta), aan de zuidkust van Lombok.
Tijdens de rit waren we best onder de indruk van de natuur en rust. Je kon zowaar de rijstvelden langs de weg voorbij zien flitsen, terwijl op Bali je ook tussen de steden/dorpen niet verder kon kijken dan 1 meter langs de weg omdat overal woningen of winkels langs de weg stonden. Je wist eigenlijk nooit wanneer je het dorp uitging en wanneer je een nieuw dorp in reed.
Na een uur kwamen we aan in Kuta Lombok en hebben we een fijn hotel gevonden. Eigenlijk waren er amper hostels en het was ook wel heel lekker om een hotel- en badkamer alleen voor ons tweeën te hebben. Kuta Lombok was erg mooi en zeker één van de fijnste plekken waar ik tot nu toe geweest ben. Het bestaat uit eigenlijk 2 straten, waarvan 1 langs het strand en de sfeer is heel erg relaxt. Tussen de weg en het strand is alleen maar zand en dus geen winkels, geen boulevard, geen restaurants. En aan de andere kant van die weg was ons hotel, dus je zette drie passen naar buiten en je was op het strand. Behalve 10 hotels, waren er verder een paar restaurants, kleine winkels die de basics verkochten en veel standjes waar surflessen werden aan geboden. Een hele relaxte, kleine plek, met een handvol toeristen. Hier zijn we drie nachten gebleven. De eerste dag hebben een surfles geregeld voor de dag erna en zijn we smiddags met scooters de zuidkust wat wezen verkennen. Ik had nog nooit eerder scooter gereden dus we reden oma-tempo en ondanks dat ik de eerste 10 minuten aan de verkeerde kant van de weg reed (je moet er links rijden) hebben we geen brokken gemaakt. Het was er zo rustig dat we bij wijze van spreken de hele weg hadden kunnen gebruiken, dus perfect voor een eerste keer rijden. Uiteindelijk hebben we maar 2 strandjes bezocht, maar het waren wel supermooie stranden, de mooiste tot nu toe. Wit, grijs zand, helderblauw water en misschien 5 andere toeristen per strand. Met name het eerste strandje was geweldig, met enkele houten tafeltjes en stoelen, één restaurantje, en op de achtergrond vissers die op het water sloegen en zo vissen in het net joegen. De volgende dag hebben we gesurfd. We gingen op twee scooters, achterop met beiden elk een “leraar” (gewoon een local die tijdens het surfen je surfboard vasthoudt en aangeeft welke golven goed zijn om te pakken) en een surfboard met haken vast gemaakt aan de scooter, naar een strand met goede golven voor surfles. Het was een rit van 30 minuten door de felgroene heuvels heen met geweldig uitzicht op de kustlijn. Zo mooi, met de wind door m’n haren en in m’n gezicht, dat het even duurde voordat ik realiseerde dat we allemaal zonder helm aan het rondrijden waren. Beetje dom, maargoed, zo gaat dat eenmaal daar. Weet niet eens of ze wel helmen zouden hebben gehad als ik er naar had gevraagd en ik ben door deze hele reis wel een stuk relaxter in dingen geworden denk ik. Soms moet je een klein risico nemen of moet je iemand maar blind vertrouwen om bij een bijzondere plek te kunnen komen of om iets moois te kunnen mee maken. En ik probeer dan ook echt alles uit deze reis te halen wat erin zit.
We hebben een paar uur gesurft, wat beter ging dan de eerste keer. De golven waren ook veel kleiner dan waar ik m’n eerste surfles had gehad, dus het was zeker geschikt om het opstaan veel te oefenen. De dag na het surfen gingen we alweer door naar de volgende locatie en de tijd die we over hadden lagen we veel bij het zwembad van het hotel.
Na drie nachten Kuta zijn we naar Senggigi gegaan, een plek aan de Noord-west kust, waar de meeste toeristen eigenlijk heen gaan omdat dit het meeste ontwikkeld is, en dichtbij de boten naar Gili en Bali is. Dit plaatsje vonden we eigenlijk niet zo bijzonder en het had weinig sfeer. Weer hadden we een kamer voor twee personen (met geweldig mooie badkamer in de open lucht) en de eigenaar van het guesthouse was een Nederlandse vrouw wat toch wel prettig communiceert. De dag na aankomst hebben we met twee Belgische meisjes een auto gehuurd en hebben we 2 watervallen bezocht. Helaas was dit ook de allereerste keer dat ik me echt opgelicht voelde, waardoor de hele dag een wat grimmige sfeer kreeg. Ten eerste was er onduidelijkheid over de prijs. Ik en Sabrina dachten een goede deal te hebben doordat we alles konden delen door 4 in plaats van 2. Nu bleven de eigenaren van het guesthouse volhouden dat omdat er meer mensen mee waren, de chauffeur meer verantwoordelijkheid had en de prijs dus relatief hoger was. Had dit in die drie maand nog nooit eerder mee gemaakt en vind het nog steeds onzin, maar enfin ook na overleggen met de Nederlandse vrouw hebben we ons er maar bij neer gelegd. Vervolgens moesten we vooraf alles betalen (aan de mannelijke eigenaar van het guesthouse (eigenaren was een stel, Nederlandse vrouw en Indonesische man). De eigenaar zou het geld geven aan het mannetje die het geboekt had, dit mannetje zou het geld geven aan de chauffeur, en de chauffeur zou tijdens de rit alles betalen (entree park, entree watervallen, petrol etc.). Wat bleek, de chauffeur had het geld nooit ontvangen (liet ons een lege portemonnee zien terwijl hij wel sigaretten kon kopen…) en toen we aankwamen bij de watervallen moesten we zelf dus maar even gaan voorschieten. Het ging om 10 euro pp, maar toch, dit was niet de afspraak. De chauffeur was te dom om te poepen en kon echt totaal geen Engels, dus na wat bellen en smsen zonder succes met de mensen van het guesthouse hebben we kunnen afdingen tot 6 euro per persoon en hebben we het maar betaald. De watervallen waren mooi, maar toch bleven we veel bezig met hoe we ons geld gingen terug krijgen. Tijdens de lunch lukte het de Nederlandse eigenaar van het guesthouse te bellen en beloofde zij alles terug te betalen en contact op te nemen met diegene die het geboekt zou hebben. Probleem opgelost, maar het bleef gewoon een raar georganiseerde trip. De chauffeur wilde ons zonder lunch eerst naar terug naar huis brengen en wilde daarna ook nog bepalen waar we gingen lunchen… “Ja hallo, wij betalen jou heel veel geld voor een hele dag rijden”, dus verontwaardigd dat we al waren gingen we lekker eten waar wij wilden en moest hij maar wachten. Toen we weer terug thuis kwamen zagen we de man die alles geboekt had al op ons wachten. We gaven aan dat we ons geld terug wilden en wonder boven wonder, met wat zeuren en de stem een beetje verheffen, kregen we dit wel terug. Hij probeerde nog af te dingen, maar het was al een hele dure dag (vergeleken met andere dagjes weg die ik heb gedaan) dus we wilden gewoon het volle bedrag wat we hadden moeten voorschieten terug. Beetje jammer allemaal, maargoed, weer geleerd niks vooraf te betalen, in ieder geval niet aan diegene die niet daadwerkelijk mee gaat.
Diezelfde avond hebben we voor het eerst meegemaakt dat de stroom uitviel. Dit leidde tot douchen in het donker en niet mobiel bereikbaar zijn, maar gelukkig kwam de stroom terug voordat we wilden gaan slapen, want zonder fan was de kamer bloedheet.
Al met al dus met een beetje gemixte gevoelens de plek verlaten. De eigenaren waren heel aardig, we verbleven in een prima kamer in hun achtertuin waar de poezen en het konijn los rondliepen, maar alles was gewoon niet zo lekker geregeld. De 14de vertrokken wij vervolgens naar de Gili eilanden, 3 kleine eilandjes aan de westkust van Lombok, waar we alleen maar positieve verhalen over hadden gehoord, en terecht!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley