En we zijn alweer op de helft!

Afgelopen week heb ik een ontzettend luie en lome week gehad. Heb haast niets uitgevoerd, veel aan het zwembad gelegen (wat vervelend) en ben veel wezen stappen wat resulteerde in veel slapen :) Ook wel eens lekker, maar hopelijk is er volgende week ietwat meer actie, en al helemaal in het ziekenhuis.

Zondagavond hadden we het laat gemaakt dus maandag ben ik alleen naar het ziekenhuis gegaan om de operatieschaar (waarmee ik hechten kon oefenen) terug te geven aan Mert (gynaecoloog in opleiding). Hij vertelde dat de professor 4 dagen in Duitsland was en dat er hierdoor geen operaties en dergelijke zouden zijn. Ik zou dus de aankomende 4 dagen mogen wegblijven maar had hier totaal geen zin in. Verder heb ik die dag geslapen en zijn we later wezen eten en een drankje gaan doen in Kadikoy.

Dinsdag ben ik wel naar het ziekenhuis gegaan waar ik behoorlijk mijn tijd heb verspild. Er was inderdaad weinig te doen en alleen hele kleine ingrepen werden uitgevoerd door de aanwezige gynaecologen. De professor moet namelijk voor de rest overal aanwezig zijn. Wel heb ik 2 verwijderingen van eitjes gezien bij vrouwen die in het proces van IVF zaten. Eenmaal terug zijn we ‘s middags met de groep naar optimum gegaan, het goedkope grote winkelcentrum met allerlei merken. En eindelijk, na een halfjaar zoeken en twijfelen heb ik dan All Stars gekocht voor 45 euro :) In het winkelcentrum hebben we gegeten en erna zijn we even een uurtje naar een bar dichtbij gegaan.

Woensdag ben ik niet naar stage gegaan. Onder andere omdat ik dus weg mocht blijven, er toch niets te doen was, en er andere plannen waren. Zo is een deel van de groep, met een Turkse vriendin van één van de jongens meegegaan om ergens uitgebreid te gaan ontbijten. Wat had ik dat gemist! Ontbijt met kaas, worst, nutella, brood, gekookt eitje, tomaat, komkommer, thee, café latte, jam, honing, en olijven. Alles zat erop en eraan en ik was ontzettend blij dat ik stage ervoor had overgeslagen, aangezien daar toch niets te zien was. Hierna is de groep opgesplitst en zijn de meiden wat wezen gaan winkelen in Taksim. Was wel even lekker om alleen met wat meiden te zijn, het over meidendingen te hebben en wat te tutten. Hierna hebben we een deel van groep opgezocht om in Kadikoy te eten en te stappen.

We hebben het woensdag erg laat gemaakt waardoor ik donderdag absoluut geen zin had om naar het ziekenhuis te gaan. Ik werd toch verteld om weg te blijven, dus dat deed ik dan ook ;) Heb lekker uitgeslapen, wat aan het zwembad gelegen en tot nu toe mijn 2de avondje “thuis” op de kamer gehad. Dit begint wel iets te worden wat ik ga missen… gewoon even rustig, alleen op de kamer zitten, skypen, dingen opruimen, foto’s uploaden en deze site bijhouden, etc. Het begint me te irriteren dat ik geen moment voor mezelf heb, altijd met iemand anders op de kamer ben, en dus niet in privé kan bellen (sja, Duits en Nederlands lijkt te veel op elkaar..). Oké het kan wel, maar over persoonlijke dingen spreken met iemand naast me is niet mijn ding. Maargoed, het blijft aanpassen…

Vrijdag was de professor weer terug en heb ik twee keizersneden en een curettage gezien. Uiteraard blijft het interessant om te zien, maar ik heb deze ingrepen nu al een paar keer meegemaakt en mag/kan zelf niet meehelpen. Terwijl ik bij de keizersnede ben vraag ik me steeds meer af of er wel een kans zal komen dat ik daadwerkelijk kan helpen hechten. Aangezien het hechten wordt gedaan door de gynaecologen in opleiding, en zij het ook nog moeten leren. Ik wil gewoon niet het leerproces van iemand verstoren die al 4 jaar verder is in de opleiding. Dus ik heb me er ook wel aardig bij neergelegd. Het is leuk dat ik de theorie heb gekregen maar hechten zit er in ieder geval niet in. Nu aankomende week katheteriseren en bloed prikken maar eens proberen….
Vrijdagmiddag heb ik wel wat dingen ondernomen en kan ik diverse toeristische bezichtigingen van mijn todo-list afstrepen. Zo heb ik Hagia Sofia, ondergrondse cisternen (opslagplaats voor water), Grand Bazaar en het Suleymaniye-complex bezocht. Het één wat indrukwekkender dan het andere, maar al met al wel waard om te bezoeken. Ik hoopte wat winkelen te doen in de Grand Bazaar maar het is zwaar frustrerend hoe die mensen je dingen proberen aan te smeren voor te veel geld. Het echte shopwerk moet maar een andere keer ergens gebeuren dus. Na “de toerist uithangen” in Sultan Achmed zijn we gaan eten in Taksim met een deel van de groep. Hier had onze contactpersoon een Turkse avond geregeld, met veel echt Turks eten, onbeperkt drinken en live muziek. Het was even wennen toen we aankwamen, want de helft leek al aangeschoten, maar na een poosje bijkomen van de middag en wat wijn te hebben gedronken, hebben we maar wat danspasjes gemaakt terwijl we op stoelen stonden. Hierna uiteraard wezen stappen om zaterdag lui aan het zwembad te liggen.

Zaterdagavond zijn we naar een club gegaan. Het leek net alsof we in een scène uit The Hills zaten want de entree was 20 euro en drankjes waren 10 euro of duurder. En dan kon je alleen maar staan… wilde je zitten dan moest je 30 euro betalen en er stonden flessen wodka van 150 euro op tafels. De club lag aan de Bosporus en mensen konden per boot naar de club gaan. Het had dus een superuitzicht en sfeer. De club zelf was ook erg mooi, had goede loungemuziek en overal stonden nootjes en fruit op tafel. Voor wie een betere indruk wilt krijgen; http://www.sortie.com.tr/ Wat wel jammer was, was dat het om 12 uur heel erg druk werd, mijn voeten ontzettend zeer gingen doen door mijn hakschoenen (iedereen moest netjes en opgedirkt zijn om binnen te komen), en we met een paar aparte Turkse meiden waren. Dit is ook een onderdeel van de andere cultuur; veel Turkse/Arabische mensen denken wat zwart-op-wit, de jongens zijn ontzettend trots, en de Turkse meiden zijn erg expressief en emotioneel. Ze stonden te gillen en te dansen alsof ze dronken waren, wat onmogelijk was gezien de prijzen van de drankjes.
Ik blijf het bijzonder vinden hoe groot sommige cultuurverschillen zijn. Zo is er een jongen van 21 jaar in de groep die verloofd wordt binnen 3 maand en gaat trouwen binnen 2 jaar met z’n nicht die hij nooit echt heeft leren kennen. Ook zijn er een paar jongens die hele dagen vasten en regelmatig moeten bidden. Zij liever dan ik, maar wel leuk en interessant om te leren hoe het allemaal in elkaar zit.

Verder valt de groep steeds meer uit elkaar. Iedereen doet waar hij/zij zelf zin in heeft en veel mensen zijn erg moe de hele tijd. Een paar jongens stappen elke avond, slapen tot laat, gaan sporten, en beginnen weer van voren af aan. Andere jongens bezoeken alles in en rondom Istanbul en gaan dus nooit mee stappen en dergelijke. En de rest is de middenmode die van alles een beetje proberen mee te pakken. Hieronder val ik en de rest van de meiden. Maar ik merk dat ik steeds minder kan verwachten van de groep omdat niet iedereen duidelijk maakt wat zijn/haar plannen zijn. Het is dus overal achteraan hollen om te weten wat de plannen zijn en anders gewoon lekker zelf je eigen plan maken. Even wennen voor de aankomende weken waarschijnlijk, maar er zijn nog genoeg dingen die ik wil bezoeken en middagen die ik kan vullen.

Maargoed, ik en mijn kamergenoot proberen de rest een beetje bij te houden en toch onze eigen dingen te doen. Hopelijk kunnen we volgende week wat meer dingen samen plannen omdat ik dit toch wel erg gezellig vind. Vandaag even een klein dipje wat betreft heimwee, maar morgen weer fanatiek naar het ziekenhuis om eens echt te gaan zeuren over wat ik nou kan gaan doen. Het klinkt misschien als een wat negatieve blog, maar uiteraard beleef en doe ik superveel leuke dingen! Het is ook allemaal aanpassen en wennen aan situaties, dus kan ook niet altijd perfect zijn. Wie weet hoe aankomende week loopt :)